Λίγο πιο πίσω από τη δεύτερη πομπή ήταν ένας άνδρας.

Περπατούσε μόνος, έχοντας δεμένο ένα σκύλο σε ένα λουρί.

Πίσω από τον άνδρα με το σκύλο ακολουθούσαν περίπου 200 άνδρες που περπατούσαν στοιχημένοι εφ’ ενός ζυγού.

Τον πρώτο άνδρα κυρίευσε η περιέργεια οπότε πλησίασε με σεβασμό το άνδρα με το σκυλί και τον ρώτησε:

- Λυπάμαι για την απώλειά σας.

Μάλλον είναι κακή στιγμή να σας ενοχλήσω αλλά είναι η πρώτη φορά που βλέπω μια κηδεία σαν κι αυτήν. Τίνος κηδεία είναι;

- Της συζύγου μου.

- Τι της συνέβη;

- Το σκυλί μου της επιτέθηκε και τη σκότωσε.

- Κι η δεύτερη πομπή, τίνος κηδεία είναι;

- Είναι της πεθεράς μου. Προσπαθούσε να βοηθήσει τη σύζυγό μου όταν την άρπαξε το σκυλί.

Μια οδυνηρή και στοχαστική στιγμή σιωπής πέρασε μεταξύ των δύο ανδρών.

- Θα μπορούσα να δανειστώ το σκυλί;

- Κάτσε στη σειρά...

Περνάει κάποιος έξω από ένα τρελοκομείο, κρατώντας ένα τσουβάλι στον ώμο του.

- Τι κουβαλάς εκεί; τον ρωτάει ένας τρόφιμος μέσα από τα κάγκελα.

- Κοπριά, για να τη βάλω στις φράουλές μου, αποκρίνεται ο περαστικός.

- Κοίτα να δεις αδικία, λέει αγανακτισμένος ο άλλος.

Εγώ τις τρώω με ζάχαρη κι όμως εμένα θεωρούν τρελό !!!..