Την άνοιξη λοιπόν του 326 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος εκστράτευσε κατά των επαναστατημένων νοτιοανατολικών περιοχών της σατραπείας της Σογδιανής. H  περιοχή περιλαμβάνει τμήματα του σημερινού Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν).

Η επιχείρηση δεν ήταν εύκολη καθώς οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών χαρακτηρίζονταν ως ανυπότακτοι και μαχητικοί. Επιπλέον το ορεινό του εδάφους τους προσέφερε πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα. Πρώτος αντικειμενικός σκοπός του Μακεδόνα βασιλιά ήταν η εκπόρθηση της λεγόμενης «Σογδιανής Πέτρας», μιας ιδιαίτερα δυσπρόσιτης και οχυρής τοποθεσίας στην οποία είχε οργανώσει την άμυνα του ένας τοπικός ηγεμόνας ο Οξυάρτης.Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο για τον Αλέξανδρο ο οποίος ανάγκασε τους αμυνόμενους να παραδοθούν χρησιμοποιώντας στρατιώτες αναρριχητές! Ο Αλέξανδρος δεν τιμώρησε τον Οξυάρτη για την εξέγερση του.

Η πτώση της Σογδιανής Πέτρας ήταν μεν μία ισχυρότατη ένδειξη ότι οι Σογδιανοί είχαν υποταχθεί οριστικά, δεν ήταν εγγύηση δε. Από τις διατυπώσεις του Αρριανού και του Πλούταρχου ότι με το γάμο του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης οι βάρβαροι «πήραν θάρρος» μπορούμε να σχηματίσουμε την πλήρη εικόνα της κατάστασης. Οι Σογδιανοί θεώρησαν την καταστροφή της περσικής αυτοκρατορίας ως ευκαιρία να ελευθερωθούν και επαναστάτησαν. Η δια πυρός και σιδήρου υποταγή, τους τρομοκράτησε, αλλά δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι έκαμψε την αποφασιστικότητά τους.

Η Ρωξάνη συναντά τον Αλέξανδρο  

Σκεπτόμενος στρατηγικά επιδίωξε την συμμαχία του. Η τελευταία επισφραγίστηκε με ένα συμπόσιο στο οποίο παρευρέθηκε και η Ρωξάνη κόρη του Σογδιανού ηγεμόνα. Στην τοπική διάλεκτο το όνομά της σημαίνει αστέρι. Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Κούρτιο, τα μάτια όλων έπεσαν πάνω της, «διότι διέθετε αξιοπρεπή εμφάνιση, σπάνια στους βαρβάρους και αξιόλογη φυσική ομορφιά, που μπορούσε να συγκριθεί μόνο με εκείνη των δύο ανύπαντρων κορών του Δαρείου». Κατά τον Αρριανό «λέγεται ότι ήταν η ωραιότερη Ασιάτισσα, που είχε δει μέχρι τότε η στρατιά μετά από τη γυναίκα του Δαρείου».

Αμέσως ο Αλέξανδρος αποφάσισε να την νυμφευθεί. Έτσι η Ρωξάνη από κόρη ενός τοπικού ηγεμόνα βρέθηκε εν μια νυκτί ως βασίλισσα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που είχε δει μέχρι τότε η γη. Πολλοί ιστορικοί θεώρησαν πως αυτός ο «έρωτας με την πρώτη ματιά» δεν ήταν και τόσο άδολος. Αναφέρουν ότι το πραγματικό κίνητρο γι’ αυτόν τον γάμο, ήταν η απόφαση του Αλεξάνδρου να επανδρώσει την ανώτατη διοίκηση.

Ο σκληροτράχηλος Σογδιανός ηγεμόνας «υποτάχτηκε» στον Αλέξανδρο μετά το γάμο της κόρης του

Η Σογδιανή βρισκόταν πάντα σε αναβρασμό και μόλις υποτασσόταν μία πόλη, επαναστατούσε μια άλλη, υποχρεώνοντας τους Μακεδόνες σε συνεχή εγρήγορση. Έτσι, ο Έλληνας βασιλιάς μπροστά στον κίνδυνο μίας παρατεταμένης στρατιωτικής εμπλοκής, αναζήτησε εσπευσμένα μία διπλωματική διέξοδο. Το πόσο εσπευσμένη ήταν η διέξοδος αυτή φαίνεται απ’ το ότι ο Οξυάρτης ήταν όχι ο σημαντικότερος ηγεμόνας της περιοχής και κατά τον Αρριανό δεν δήλωσε υποταγή ούτε καν μετά την αιχμαλωσία του. Υποτάχθηκε μόνο μετά το γάμο του Μακεδόνα στρατηλάτη με την κόρη του. Πάντως φαίνεται ότι η ενέργεια του Αλέξανδρου στέφτηκε από επιτυχία καθώς μετά το γάμο οι Σογδιανοί δεν του προκάλεσαν άλλα προβλήματα. Πέρα βέβαια από τα διπλωματικά παιχνίδια κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι τα θέλγητρα της πανέμορφης Ρωξάνης ήταν ικανά από μόνα τους να συγκινήσουν τον Αλέξανδρο. Εκείνοι που δεν συγκινήθηκαν καθόλου όμως ήταν οι περισσότεροι σύντροφοί του Μακεδόνα στρατηλάτη οι οποίοι δεν μπορούσαν να χωνέψουν την ένωση ενός Έλληνα με μια βάρβαρη. Ακόμη περισσότερο ότι μπορούσε να προκύψει απ’ αυτή την ένωση ένα «μιξοβάρβαρο» διάδοχος της αυτοκρατορίας!

Την παντρεύτηκε το 327 π.Χ.

Η νεαρή Ρωξάνη, ήταν η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής, σύμφωνα με μαρτυρίες. [Είναι σημαντικό να διακρίνει κανείς ότι ενώ η Ρωξάνη ήταν Βακτριανή και πιθανότατα είχε σκούρο δέρμα ίσως και έντονα χαρακτηριστικά, στην δυτική φαντασία και αναπαράσταση η Ρωξάνη έχει δυτικά χαρακτηριστικά]
Όπως γράφει ο Πλούταρχος αν και μπορεί να ήταν η μοναδική γυναίκα που αγάπησε ποτέ ο Μεγάλος Αλέξανδρος ο γάμος μαζί της εξυπηρετούσε και τους πολιτικούς σκοπούς του.
«Ικανοποιούσε τους κατακτημένους λαούς να δουν ότι ο μεγάλος στρατηλάτης επέλεξε γυναίκα από τα μέρη τους» και συμπλήρωνε ότι οι Σογδιανοί «πήραν θάρρος» και «υπεραγάπησαν» τον Αλέξανδρο, δηλαδή με το γάμο διασκεδάστηκαν κάπως οι φόβοι τους και συμβιβάστηκαν με τη διοίκησή του.

Όλοι οι ιστορικοί αποδίδουν σε έρωτα με την πρώτη ματιά την απόφαση του Αλεξάνδρου να παντρευτεί τη Ρωξάνη, αν και με μία προσεκτική ανάγνωση βλέπουμε ότι τα πραγματικά κίνητρα και οι αντιδράσεις σ’ αυτήν την απόφαση του Αλεξάνδρου, δεν έχουν παραποιηθεί από την εξωραϊστική παρουσίαση.  Και οι τρεις σωζόμενοι Έλληνες ιστορικοί επαινούν τον Αλέξανδρο για την απόφασή του να παντρευτεί τη Ρωξάνη, ενώ μπορούσε να την κάνει παλλακίδα του. Όμως το λακωνικό σχόλιο του Αρριανού «περισσότερο [τον] επαινώ παρά τον μέμφομαι» δείχνει ότι περί τους πέντε αιώνες αργότερα ο γάμος του Αλεξάνδρου με μία βάρβαρη εξακολουθούσε να είναι δύσπεπτος στον κόσμο των Ελλήνων και ότι οι έπαινοι στην αρετή του δεν ήταν παρά ηρεμιστικό για την προσβολή, που υπέστη ο ρατσισμός τους. Ο Κούρτιος αποδίδει την απόφαση για το γάμο σε χαλάρωση της αρχικής του αυτοσυγκράτησης λόγω των επιτυχιών του και λέει ότι οι Μακεδόνες δεν επικροτούσαν ούτε την απόφασή του να την παντρευτεί και να δώσει διάδοχο στον Οίκο των Αργεαδών έναν μιξοβάρβαρο, ούτε και το ότι επέλεξε τη σύζυγο του ανάμεσα από αιχμάλωτες νεανίδες διασκέδασης. Ο Αλέξανδρος για να τους κατευνάσει, φέρεται να τους είπε ότι και ο πρόγονός του, ο Αχιλλέας, κοιμόταν με μία αιχμάλωτη, τη Βρισηίδα.

Τελικά, η Ρωξάνη ήταν απλώς η ωραιότερη βάρβαρη σύμφωνα με τα ελληνικά πρότυπα και ως εκ τούτου η λιγότερο αταίριαστη εμφανισιακά για σύζυγός του. Το πραγματικό κίνητρο γι’ αυτόν τον γάμο, όπως δηλώνεται και από τις αρχαίες πηγές, ήταν η απόφαση του Αλεξάνδρου να προσφέρει πρόσβαση στην ανώτατη διοίκηση της αυτοκρατορίας σε έναν αριθμό τοπικών αξιωματούχων και να συμφιλιώσει τους πολεμοχαρείς Σογδιανούς με την εξουσία του. Κατά τον Πλούταρχο, οι Σογδιανοί «πήραν θάρρος» και «υπεραγάπησαν» τον Αλέξανδρο, δηλαδή με το γάμο διασκεδάστηκαν κάπως οι φόβοι τους και συμβιβάστηκαν με τη διοίκησή του. Κατά τον Αρριανό, ο Οξυάρτης μόλις μετά την ανακοίνωση του γάμου «πήρε θάρρος» και παρουσιάστηκε στον Αλέξανδρο, για να υποβάλει τα σέβη του (και την οριστική υποταγή του). Ο Κούρτιος θέλει τον Αλέξανδρο να θέτει τα πράγματα πιο ωμά και να δηλώνει στους αξιωματικούς του ότι οι γάμοι μεταξύ Περσών και Μακεδόνων θα χρησίμευαν στη θεμελίωση της αυτοκρατορίας του, διότι «έτσι οι κατακτημένοι θα έπαυαν να αισθάνονται ντροπή και οι κατακτητές υπερηφάνεια».

Για τους ίδιους και σοβαρότερους λόγους (για να θεωρηθεί συνεχιστής της δυναστείας των Αχαιμενιδών) ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε αργότερα την μεγαλύτερη κόρη του Δαρείου. Είναι δε προφανές ότι τον γάμο αυτόν τον είχε αποφασίσει, αν όχι αμέσως μόλις τη συνέλαβε μετά τη μάχη της Ισσού, οπωσδήποτε όταν την άφησε στα Σούσα με τη διαταγή να της διδάξουν ελληνικά, τα οποία έπρεπε να γνωρίζει, για να γίνει στοιχειωδώς αποδεκτή από τη Μακεδονική Αυλή. Απ’ την άλλη πλευρά η Ρωξάνη ήταν πολύ ταπεινότερης καταγωγής από τη βασιλοπούλα Στάτειρα, η εθνικότητά της ήταν από τις πιο ασήμαντες της περσικής αυτοκρατορίας, είναι άγνωστο αν και τι είδους παιδεία είχε, φυσικά δεν ήξερε ελληνικά, κι όμως έγινε η πρώτη σύζυγος του Βασιλέα της Ασίας. Η Στάτειρα θα γινόταν υποχρεωτικά δεύτερη σύζυγος και ο γιος του Αλεξάνδρου μ’ αυτήν θα είχε λιγότερα δικαιώματα στο θρόνο από το γιο του με τη Ρωξάνη. Γιατί λοιπόν οδηγήθηκε ο Αλέξανδρος σ’ αυτήν την προφανή ανατροπή των αρχικών σχεδίων του και την (όπως και να το δούμε) προσβολή προς τον Οίκο των Αχαιμενιδών;

Οι σύζυγοι και τα παιδιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Αλέξανδρος εκτός από την Ρωξάνη και τη Στάτειρα, κόρη του Δαρείου Γ΄ (324 π.Χ.), εικάζεται ότι είχε και μια τρίτη σύζυγο, την Παρυσάτιδα, κόρη του Αρταξέρξη Γ΄.
Είχε επίσης δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο (από τη Ρωξάνη) και τον Ηρακλή (από μια γυναίκα που ονομαζόταν Βαρσίνη).
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίος Αλεξάνδρου, 77.4), μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, η Ρωξάνη με τη βοήθεια του αντιβασιλέα Περδίκκα, εξόντωσε τη Στάτειρα καθώς και την αδερφή της Δρύπετη (που ήταν χήρα του Ηφαιστίωνα), φορείς βασιλικού αίματος και πιθανές αντιζήλους της στο θρόνο.

Ο πρόωρος θάνατός του σήμανε τον θάνατο της Ρωξάνης

Ξαφνικά τον Ιούνιο του 323 π.Χ. ο Αλέξανδρος πέθανε. Η Ρωξάνη που τον συνόδευσε στην εκστρατεία του στην Ινδία ήταν έγκυος 6 ή 8 μηνών. και γέννησε τον γιο τους Αλέξανδρο Δ' μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Έτσι ο γιος του, που ονομάστηκε Αλέξανδρος ο Δ ', ανακηρύχθηκε βασιλιάς μαζί με τον θείο του, Αρριδαίο. Ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου άφησε εκτεθειμένους την Ρωξάνη και το γιο της, οι οποίοι έπεσαν θύματα δολοφονίας περίπου το 309 π.Χ. έπειτα από διαταγή του Κασσάνδρου, καθώς ο 13χρονος Αλεξανδρος Δ' ήταν ο μόνος νόμιμος διάδοχος της τεράστιας αυτοκρατορίας. Το μέλλον της ωστόσο ήταν πολύ αβέβαιο. Ο Αλέξανδρος εκτός απ’ αυτή είχε νυμφευτεί και τη Στάτειρα (η οποία επίσης ήταν έγκυος), κόρη του Δαρείου Γ΄, ενώ εικάζεται ότι είχε και μια τρίτη σύζυγο, την Παρυσάτιδα, κόρη του Αρταξέρξη Γ΄. Τελικά η Σογδιανή πριγκίπισσα έφερε στον κόσμο αγόρι το οποίο έλαβε το όνομα του πατέρα του. Η μητέρα του έπρεπε να του εξασφαλίσει με κάθε τρόπο την ζωή και τη διαδοχή στον θρόνο. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο η Ρωξάνη με τη βοήθεια του αντιβασιλέα Περδίκκα, εξόντωσε τη Στάτειρα καθώς και την αδερφή της Δρύπετη, καταγόμενες από βασιλική γενιά και πιθανές αντίζηλους της στο θρόνο. Η τύχη της Παρυσάτιδας, που ήταν επίσης πριγκίπισσα, είναι άγνωστη αν και σύμφωνα με μια σύγχρονη θεωρία, ίσως ήταν εκείνη που σκότωσε η Ρωξάνη, και όχι η Δρύπετη. Η Ρωξάνη λοιπόν με το γιο της γύρισαν στη Μακεδονία και κατέφυγαν στην Ήπειρο που ζούσε εκεί η Ολυμπιάδα, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βλέπετε δεν αισθανόταν ασφαλής στην Μακεδονία, καθώς εκεί πλέον την εξουσία ασκούσαν οι αντίπαλοι του Αλεξάνδρου και σφετεριστές του θρόνου του. Η Ρωξάνη και ο γιός της Αλέξανδρος έπεσαν τελικά θύματα της θηριώδους εξουσιομανίας του Κασσάνδρου.
Όλοι οι θρόνοι και οι δυναστείες των κρατών όλων των εποχών, υπέφεραν από ίντριγκες αλλά και δολοφονίες μεταξύ των σφετεριστών των θρόνων. Αυτό που φοβόταν λοιπόν η Ρωξάνη έγινε.

                                                                                                           
Η Ολυμπιάδα φυγαδεύει τον εγγονό της Αλέξανδρο Δ’ και γίνεται στόχος του Μακεδόνα στρατηγού Κάσσανδρου 

Η Ολυμπιάδα όπως είπαμε φοβούμενη για τη ζωή του εγγονού της έπεισε τη Ρωξάνη να καταφύγει στην Ήπειρο. Εκεί η Ολυμπιάδα θα μεγάλωνε απρόσκοπτα τον Αλέξανδρο Δ΄, τον νέο κατακτητή του κόσμου όπως πίστευε. Ωστόσο η ιστορία δεν είχε τόσο φιλόδοξα σχέδια για το παιδί. Μετά τους πολέμους των Επιγόνων, ο Κάσσανδρος, ορκισμένος εχθρός της Ολυμπιάδας, κυριάρχησε στη Μακεδονία.

Ο Αριδαίος και η Ευριδίκη συμμάχησαν μαζί του και τον ανακήρυξαν σε τοποτηρητή του θρόνου. Αμέσως η Ολυμπιάδα εκστράτευσε στην Μακεδονία. Νίκησε το βασιλικό ζεύγος και το θανάτωσε με φρικτό τρόπο. Με τον Κάσσανδρο όμως δεν είχε την ίδια τύχη. Όταν ο Μακεδόνας στρατηγός κατευθύνθηκε εναντίον της, η Ολυμπιάδα κατέφυγε στην οχυρωμένη Πύδνα, έχοντας μαζί της τον μικρό Αλέξανδρο και τη Ρωξάνη. Μετά από επτάμηνη στενή πολιορκία η Ολυμπιάδα παραδόθηκε (316 π.Χ) ζητώντας από τον Κάσσανδρο να σεβαστεί τη ζωή του εγγονού της. Η γηραιά βασίλισσα δεν ήταν όμως πια σε θέση να ζητά οτιδήποτε.   Ο Κάσσανδρος την κατέσφαξε (κατ’ άλλους τη λιθοβόλησε) και άφησε το πτώμα της να σαπίσει.

Όταν πέθανε η Ολυμπιάδα, έχασε πλεον το στήριγμά της και ο γιος του Αντίπατρου, Κάσσανδρος, που είχε σφετεριστεί την εξουσία στη Μακεδονία, φυλάκισε στην Αμφίπολη τη Ρωξάνη και το γιό της Αλέξανδρο, όπου με διαταγή του το 311 π.Χ. δολοφονήθηκαν.

Πληροφορίες από Wikipedia, tribune.gr

Βιβλιοθήκη
1. Αρριανός Δ.18-19
2. Πλούταρχος Αλέξανδρος 23, 47.7
3. Διόδωρος ΙΖ.β.κγ, λ
4. Κούρτιος 8.1.21, 43, 4.21-κ.ε.