, άλλες φορές με την παρέα του γιορτάζοντας την πρωτομαγιά, κι άλλες φορές με τα παιδιά του για μια απλή πεζοπορία.
ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΡΕΝΤΙΝΑΣ ,έβλεπε το νερό κρυστάλλινο να ρέει από το συγκεκριμένο μέρος, σταμάτησε πολλές φορές να πιει και συνεχώς έλεγε «Κάποτε εδώ θα φτιάξω μια βρύση αφιλοκερδώς, μια βρύση για όλους τους πεζοπόρους, περιπατητές, ποδηλάτες. Για όλο τον κόσμο που επισκέπτεται τα «στενά της Ρεντίνας» ,να στέκονται να πίνουν νερό και να θαυμάζουν την ομορφιά του τοπίου »! Τελικά το όνειρο του έγινε πραγματικότητα. Με τα υλικά που του παρείχε ο δήμος η Βρύση στέκει εκεί κάτω από την σκιά των πλατανιών! Και ήρθε η ώρα να καμαρώσει το έργο του που τόσα χρόνια ονειρευόταν....ΤΟ δημιούργημα σου ...ξεχωριστό!..σε ευχαριστούμε πολύ!