200.000 διαδηλωτές στο συνολό τους νεα παιδια και φοιτητές, διαδήλωσαν την αντίθεση τους στην απόφαση των αρχων κατοχής για την επικείμενη επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Βόρεια Ελλάδα, με ενα πρωτοφανές μαχητικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, αδιαφορώντας για την απειλητική παρουσία των κατοχικών δυνάμεων με όπλα και τανκς.
Από το Μοναστηράκι, την Πλατεία Λαυρίου και την Ομόνοια κινήθηκαν προς την πλατεια Συνάγματος, κρατώντας ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας «Έξω οι Βούλγαροι φασίστες από τη Μακεδονία και τη Θράκη». Η σύγκρουση ηταν απίστευτη το ίδιο και το παθος της νεολαίας.
Στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου η 17χρονη Παναγιώτα Σταθοπούλου, προσπάθησε με το σώμα της να ακινητοποιήσει ένα τεθωρακισμένο όχημα. Ένας Γερμανός, μέλος του πληρώματος, την πυροβόλησε και τη σκότωσε εν ψυχρώ. Την ίδια στιγμή, η 19χρονη φοιτήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας, Κούλα Λίλη επιτέθηκε στον οδηγό του άρματος με το τακούνι του παπουτσιού της, αλλά έπεσε κι αυτή νεκρή από τα πυρά του πληρώματος.
Συνολικά, την ημέρα εκείνη σκοτώθηκαν 100 νεα παιδιά, 300 τραυματίστηκαν και 500 συνελήφθησαν. Πολλοί από τους συλληφθέντες οδηγήθηκαν σε στρατοδικεία και καταδικάσθηκαν σε βαριές ποινές.
Αλλά μπροστά στην αποφασιστικότητα της νεολαίας, οι Γερμανοί κατακτητές , ο ίδιος ο Χίτλερ, αναγκάστηκε να αναστείλει την απόφαση του.
Αυτη η ημερομηνία - μια μέρα πριν την 23η Ιουλίου, ημέρα που γιορτάζουμε την πτώση της Απριλιανής Χούντας - κατα τη γνώμη μου είναι πολύ πιο συμβολική κι απο την αποκατάσταση της Δημοκρατίας κι απο την 17η Νοέμβρη του Πολυτεχνείου.
Αναρωτιέμαι αν διδάσκεται στα σχολεία κι αν την γνωρίζουν οι νεοι μας κατω των 40 ετών.
Γιατί η Ευρώπη δίχως Μνήμη, είναι μια Ευρώπη δίχως Μέλλον

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.