για πολλά χρόνια. Εκεί, έστειλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι, το οποίο όμως κάθε μέρα ανανεωνόταν.

Η περιγραφή αυτού του μύθου αναδεικνύει την αναγεννητική ικανότητα του ηπατικού παρεγχύματος.

Η σύγχρονη επιστήμη κατάφερε να δώσει μια λογική εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο, που πιθανώς ήταν γνωστό στους αρχαίους προγόνους μας, τεκμηριώνοντας τη δυνατότητα αναγέννησης του ήπατος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αύξηση του μεγέθους του οργάνου που παρατηρείται μετά από μερική ηπατεκτομή. Σήμερα γνωρίζουμε ότι μια προσεκτικά σχεδιασμένη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης μέχρι και των 2/3 του όγκου του ήπατος μπορεί να ακολουθηθεί από αποκατάσταση του φυσιολογικού του μεγέθους. Η αναγέννηση του ήπατος προκαλείται από μια πολύπλοκη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται πολλοί παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί και η οποία σταδιακά οδηγεί στην προσαρμογή του μεγέθους του εναπομείναντος ήπατος στα δεδομένα του οργανισμού χωρίς να διαταράσσεται η λειτουργία του.

Η σύγχρονη ιατρική «εκμεταλλεύεται» την αναγεννητική ικανότητα του ήπατος για την εκτέλεση χειρουργικών επεμβάσεων αφαίρεσης πάσχοντος τμήματος του ήπατος ή και μεταμόσχευσής του από ζώντα δότη. Βεβαίως, θα πρέπει να τονισθεί ότι η ικανότητα αυτή είναι πεπερασμένη και πως σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η προσεκτική αξιολόγηση του εναπομείναντος παρεγχύματος, ώστε να εξασφαλιστεί η επάρκειά του. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι οι μύθοι των αρχαίων Ελλήνων μας διδάσκουν και μας καθοδηγούν στη σύγχρονη εποχή.

Πηγή: hepatologist.gr