Rio 2
  • μέγεθος γραμματοσειράς +

25 Ιουνίου 2014
(0 ψήφοι)

rio2Αρχικά θα ήθελα να πω συγνώμη για οποιαδήποτε καθυστέρηση στο ανέβασμα των reviews αυτές τις ημέρες.

Ο λόγος της αργοπορίας είναι η εξεταστική περίοδος που διανύω τώρα, και όπως καταλαβαίνετε είναι μια κάπως αγχωτική περίοδος για μένα. Η ταινία λοιπόν που αποφάσισα να ανεβάσω αυτή την φορά είναι ένα ακόμη animation,  με σκηνοθέτη τον Carlos Saldanha ( Rio, Ice Age, Robots κ.α.) και σεναριογράφο τον Don Rhymer (Rio, Surf’s up, Big Momma’s House κ.α.).  Ο λόγος για την ταινία Rio 2! Η δεύτερη ταινία στο διαδίκτυο παίρνει μικρότερες κριτικές από την πρώτη αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι απλά θέμα προτίμησης.

                Αναφορικά με την υπόθεση τώρα, στην ταινία ο Blu (Jesse Eisenberg)  και η Jewel (Anne Hathaway) έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Κάποια στιγμή τυχαία μαθαίνουν πως δεν είναι τα μόνα εναπομείναντα πουλιά τους είδους τους και η οικογένεια αποφασίζει να πάει στο δάσος του Αμαζονίου για να βρεί τα υπόλοιπα αυτά πουλιά. Σε αυτό το ταξίδι φυσικά θα τους συνοδεύσουν και παλιοί φίλοι. Προς έκπληξη  όμως όλων, ένα από τα πουλιά που βρίσκουν είναι ο Eduard (Andy Garcia), πατέρας της  Jewel! Εκεί τα πράγματα περιπλέκονται καθώς «γαμπρός» και «πεθερός» θα δυσκολευτούν πολύ να τα βρουν. Όμως παλιοί και νέοι εχθροί καραδοκούν σε κάθε γωνιά.

                Ο τρόπος που ξεκινάει η ταινία κατά την άποψη μου δείχνει τον κλασσικό τρόπο αποτύπωσης του Rio de Janeiro στα animations. Τα γραφικά της ταινίας είναι αρκετά καλά και πολύ όμορφα, και μπορώ να πω πως έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην χρωματική ποικιλία και των δύο ταινιών, αλλά και ειδικά της δεύτερης διότι δείχνει πολύ περισσότερα φυσικά πλάνα. Η υπόθεση γενικά δεν εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά , αλλά μέσα από την ταινία περνιούνται διάφορα μηνύματα για τα οποία θα μιλήσουμε και παρακάτω.

Στην αρχή η ταινία δεν είναι ιδιαίτερα χιουμοριστική, αλλά γίνεται καλύτερη μετά την μέση. Ιδιαίτερα αγαπημένες σκηνές και πρόσωπα, οι αντιδράσεις του Blu αναφορικά με την ζωή στο δάσος, η «εκπαίδευση» και «προετοιμασία» του, η σκηνή του πάνθηρα ο οποίος τραγουδάει, και τέλος οι χαρακτήρες των  Tulio και Linda. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι πραγματικά οι αγαπημένοι μου διότι βγάζουν μια παιδικότητα και έναν ενθουσιασμό για αυτά που τους αρέσουν ή και πετυχαίνουν, πράγμα το οποίο είναι ίσως μεταδοτικό θα έλεγα.

Όσον αφορά τα μηνύματα που περνάει νομίζω πως είναι πολύ χρήσιμα για το νεαρό και μη κοινό, διότι θίγει θέματα μέσω της υπόθεσης τα οποία και κατά την προσωπική μου γνώμη είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζει κάποιος και να κρίνει την ορθότητα τους. Αρχικά το θέμα της αποψίλωσης των δασών και της καταστροφής της φυσικής χλωρίδας και πανίδας, όχι μόνο στον Αμαζόνιο, αλλά και γενικότερα. Έπειτα, η ένδειξη ότι με αυτό τον τρόπο καταστρέφουμε όχι μόνο δέντρα, αλλά την φύση γενικά, και την ζωή! Περνάει κατά κάποιο τρόπο το μήνυμα πως η φύση θα είναι πάντα εκεί με όποια μορφή, φυτών ή πλασμάτων, να μας θυμίζει τα όρια που καταπατούμαι και πως καταστρέφουμε κάτι τόσο όμορφο για όλους.

Τέλος, σύμφωνα με όλες τις συνεντεύξεις που παρακολούθησα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι ήταν αυτό της μουσικής υπόκρουσης κατά την διάρκεια της ταινίας. Η ταινία προωθεί ένα μεγάλο εύρος ήχων, αλλά και μίξεων ήχων για την προβολή της φύσης και του πλούτου της Βραζιλιάνικης μουσικής. Παρόλα αυτά μπορώ να πω πως για μένα ήταν λίγο ενοχλητικό το γεγονός ότι τραγουδούσαν τόσο πολύ κατά την διάρκεια της ταινίας.

                Γενικότερα θεωρώ πως είναι μια πολύ ωραία ταινία και για παιδιά και για ενήλικες. Προσωπικά η δεύτερη ταινία μου άρεσε περισσότερο από την πρώτη, απλά και μόνο διότι ένιωσα πως υπήρχε πολύ μεγαλύτερη πληθώρα μηνυμάτων που προσπαθούσε να αναδείξει η ταινία αυτή. Αντίθετα η πρώτη δεν έθιγε σε τέτοιο μεγάλο βαθμό περιβαλλοντολογικά προβλήματα ανθρωπογενούς φύσης.

 

K2_LEAVE_YOUR_COMMENT

Σιγουρευτείτε πως έχετε εισάγει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες με το σύμβολο (*). Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Top