- Γεια σας Πάτερα Ιάκωβε , με θυμόσαστε ;

- Βρε βρε. Μα και βέβαια σε θυμάμαι , εγώ σε πάντρεψα πριν 2 χρόνια περίπου. Πώς πάει η οικογένεια... έχετε κάνει κανένα παιδί;

- Μπα όχι, σταθήκαμε πολύ άτυχοι. Προσπαθήσαμε αλλά...

- Έλα μην κάνεις έτσι. Δεν θα σε αφήσει έτσι ο θεός. Αύριο πρόκειται να πάω στο Αγιο Όρος...

Με την ευκαιρία θα κάνω μια παράκληση και θα ανάψω και ένα κεράκι για σας.

- Σ ευχαριστώ πάτερ... να σαι καλά.

Περνάνε λοιπόν κάτι χρόνια και ο πάτερ Ιάκωβος συναντά την γυναίκα με δύο μωρά στην αγκαλιά, άλλα δύο στο καροτσάκι!!

- Βρε βρε. Καλημέρα... να σου ζήσουν τα παιδάκια!

- Ευχαριστώ πάτερ.

- Ο θεός σας βοήθησε βλέπω και αποκτήσατε επιτέλους παιδιά.

- Ναι, δεν έχουμε παράπονο γι αυτό. Έχουμε τρία δίδυμα και αυτά εδώ τα τέσσερα.

Σύνολο δέκα παιδιά... και μόλις εχθές έμαθα πως είμαι πάλι έγκυος.

- Αα, υπέροχα. Ο άντρας σου που είναι;

- Πήγε στο Αγιο Όρος. Έφυγε βιαστικά εχθές.

- Τι πήγε να κάνει στο Αγιο Όρος ;

- Δεν είμαι σίγουρη.

Κάτι μουρμούραγε καθώς έφευγε πως "θα έσβηνε ένα γαμημένο κερί"...!!!

Η δασκάλα ρωτάει τον μικρό Τοτό:

- Τί ζωγραφίζεις, παιδί μου;

- Μία κατσίκα σε ένα λιβάδι.

- Μα εγώ δεν βλέπω χορτάρι!!

- Αφού το έφαγε η κατσίκα.

- Μα δεν βλέπω ούτε την κατσίκα!!

- Ε, μόλις τελείωσε το χορτάρι, έφυγε !!!