ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Η Λίτσα Διαμάντη (Ευαγγελία Κοσμίδου το πραγματικό της όνομα) γεννήθηκε το 1949 στον Κολωνό και τελείωσε το σχολείο στο Αιγάλεω. Από οκτώ ετών άρχισε να παίζει ακορντεόν και τέσσερα χρόνια αργότερα άρχισε να τραγουδάει και να συμμετέχει σε ένα συγκρότημα δημοτικού τραγουδιού.Στα 13 είχε την πρώτη της επαφή με τη δισκογραφία,σε ένα δίσκο 45 στροφών είπε το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Ένα δειλινό του Απρίλη» στην εταιρεία "Ντο-Ρε".Ένα χρόνο αργότερα έκανε ακρόαση για την εταιρεία "Μίνως" (που τότε λεγότανε Odeon-Parlofon) και μέσα σε τρεις ημέρες υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο.Στις αρχές την χρησιμοποιούσαν ως δεύτερη φωνή για όλους σχεδόν τους μεγάλους καλλιτέχνες της εταιρείας. Όταν έγινε 15 ετών, τη φώναξε ο Γιώργος Μητσάκης και της έδωσε να πει το τραγούδι «Συννεφιές».Αυτό ήταν η αρχή και ο σταθμός στην καριέρα της που στην συνέχεια σφράγισε με την ερμηνεία της μερικά από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα τραγούδια του λαϊκού μας τραγουδιού.Δούλεψε για δύο χρόνια με την Πόλυ Πάνου κάτι που η Λίτσα Διαμαντή αναφέρει σαν «μεγάλο σχολείο».Στη συνέχεια με το σχήμα Βασίλης Βασιλειάδης, Μπάμπης Τσετίνης, Δημήτρης Ευσταθίου και Μάνος Παπαδάκης γνώρισε τεράστια επιτυχία στις ζωντανές εμφανίσεις της αλλά και στη δισκογραφία.Η πορεία της συνεχίστηκε όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης την επέλεξε να τραγουδάει δίπλα του στην δισκογραφία,μετά το χωρισμό του με τη Μαρινέλλα. Ακολούθησε η συνεργασία με τους Πυθαγόρα-Κατσαρό στην "Νεράιδα". Τότε ήταν που της έγραψαν το τραγούδι «Δεν υπάρχει ευτυχία».Η πορεία της Λίτσας Διαμαντή στο χώρο και η λαμπρή καριέρα της την έχει καθιερώσει εδώ και 30 χρόνια σαν μία από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού αλλά και όχι μόνο.Η τραγουδίστρια εδώ και αρκετά χρόνια προτιμά να μην τραβά επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.Οι άνθρωποι που τη γνωρίζουν αρκετά,λένε πως δεν σκοπεύει να κάνει κάτι στη δισκογραφία,αλλά ούτε και να εμφανιστεί κάπου.Κι αυτό διότι έχει αποφασίσει να μείνει γνωστή από τις επιτυχίες που έχει ήδη δημιουργήσει.Ας την απολαύσουμε λοιπόν...!