Οι Άιντολς (Idols) ήταν ελληνικό μουσικό συγκρότημα, το οποίο εμφανίστηκε τον Οκτώβριο του 1964 και κατάφερε να παραμείνει στο προσκήνιο για μια ολόκληρη δεκαετία, μέχρι το 1974, πράγμα πολύ σπάνιο για τα Ελληνικά συγκροτήματα της εποχής. Από την σύνθεσή τους πέρασαν αρκετοί μουσικοί, με πιο βασικούς τους: Αντώνη Γιούλη (κιθάρα, όργανο), Ντέμη Ρούσσο (μπάσο), Ντίνο Παπαβασιλείου (πιάνο, όργανο), Νότη Λαλαΐτη (αρμόνιο), Μανώλη Καβουκλή (μπάσο), Τζίμη Τζιμόπουλο (ντραμς), Τζο Μισά (τραγούδι), Γιώργο Πετρίδη (τραγούδι), Λάζαρο Παπαγεωργίου (τραγούδι), Νίκο Τσιλογιάννη (ντραμς), Βασίλη Κωνσταντινίδη (ντραμς).

Την πρώτη περίοδο ηχογράφησαν τα 45ρια "He's The One/Hellow Honey", "Reward/Wanted By The Low" και "La Dem Da Da"/"Boys", αλλά δεν έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Μετά το 1968 άλλαξαν εταιρεία κι έκαναν στροφή στον ελληνικό στίχο και κυκλοφόρησαν αρκετές επιτυχίες, όπως τα "Τρικυμία στην Καρδιά Μου", "Τα Χρόνια Περνούν", "Ξαφνικά με Αγαπάς" κι ένα άλμπουμ το 1969 με τίτλο: "IDOLS"

Σε σχέση με τ' άλλα συγκροτήματα της εποχής, οι Idols λειτούργησαν πιο πολύ σαν ορχήστρα χορού στα μαγαζιά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και των άλλων μεγάλων πόλεων.

Aργότερα έγιναν πολλές αλλαγές στο συγκρότημα.Το ΤΕΛΟΣ ήρθε φυσιολογικά γιατί, ενώ παίζανε στην Γαλλία και στην Ελβετία, με συμβόλαια, ορισμένοι απ αυτούς δεν ανέχτηκαν, ούτε τις αλλαγές, αλλά ούτε και τις αυξημένες απαιτήσεις που έφερε η είσοδος δύο πολύ καλών μουσικών, όπως του Βασίλη Παπαβασιλείου και του Γιώργου Πεντζίκη. Τουλάχιστον ο Πετρίδης ήταν ένας από αυτούς που δεν το άντεξε και έφυγε. Σε κάποια φάση μάλιστα, στην Ελβετία και συγκεκριμένα στο NEUCHATEL κοντα στη Λωζάννη αφού παίξανε και τελειώσανε στο club που τους είχαν κλείσει, έπρεπε να περιμένουνε 25 μέρες για ένα συμβόλαιο από τον τότε ατζέντη τους στην Ζυρίχη τον κ. Gugenbul.
Ο Αντώνης Γιούλης και ο Νότης Λαλαϊτης, δυστυχώς παράτησαν το σχήμα στην Ελβετία και επέστρεψαν στην Ελλάδα, αποφασίζοντας να περιμένουν εκεί το συμβόλαιο. 
Οι υπόλοιποι τρεις που μείνανε πίσω και τι δεν έκάναν για να επιβιώσουνε με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες στήν πανάκριβη Ελβετία.Το συμβόλαιο δεν ήρθε όμως ποτέ, αναγκάζοντάς τους Κωνσταντινίδη & Πεντζίκη να φύγουν για το Παρίσι, για να συμμετάσχουν στην μπάντα του Λουκά Σιδερά - πράγμα όμως που κι αυτό δεν πραγματοποιήθηκε. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου παρέμεινε στην Ελβετία, γνωρίζοντας μια Ιταλίδα, που αργότερα έγινε γυναίκα του.Ο ατζέντης τους βέβαια μέσα σε αυτή την χαοτική κατάσταση, τους αγνόησε εντελώς.

Έτσι λοιπόν, συνθετικά δεν είχαν τίποτα απολύτως να προσφέρουν,παρά μόνον να παίζουν χορευτική μουσική  σε κλαμπ και εστιατόρια. Διαλύθηκαν οριστικά  το 1972 και δεν υπάρχουν σήμερα, όπως τους ήξεραν οι πρώτοι θαυμαστές τους.Κάπως έτσι λοιπόν, τελείωσε άδοξα, μια κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενη διεθνής καριέρα, του μόνου ελληνικού συγκροτήματος της εποχής, που είχε την δυνατότητα να την πραγματοποιήσει!

Αυτά λοιπόν κι από μένα γι'αυτό το Σαββατοκύριακο,σας φιλώ και σας εύχομαι μια καλή,καλή εβδομάδα!