Απο την φωνη της Τάνιας Τσανακλιδου, σε μουσική γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου  ενα παλιο επικο τραγουδι, κατα την ταπεινη μου γνωμη.

Ενα τραγουδι που μας θυμιζει τα παιδικα μας χρόνια που όμως θα ελεγα ειναι ενας υμνος για την ελευθερια του ατομου, και θεωρώ αρκετα επικαιρο και τωρα και παντα. Ποιος δεν εχει πει :... για δε μ' αφήνεται ήσυχο, Αστε με ήσυχο όλοι, Θελω να ζήσω ελευθερος δίχως ταυτότητα πια ... .

Ελευθερια, μια λεξη καταπονημένη και ανυπαρκτη πλεον στην κοινωνια μας, γιατι απλά κανεις μας δεν ειναι ελευθερος πραγματικα, ολοι ειμαστε δεμενοι με τις υποχρεώσεις μας, με τα πρέπει μας, με τα θελω μας, τις δεσμέυσεις μας,  με τις πιέσεις που μας ασκούνται απο τις κοινωνίες που ζουμε και την εξουσια που κανει κουμάντο τη ζωή μας είτε μας αρέσει είτε οχι . 

Απο μενα λοιπον για σας με την αγαπη μου  .....