Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο καλόγριες.

Η μία λεγόταν Αδελφή Μαθηματικά (ΑΜ) και η άλλη Αδελφή Λογική (ΑΛ).

Ένα βράδυ κι ενώ σουρούπωνε, ήταν και οι δύο ακόμα μακριά από το μοναστήρι.

Ηταν δύο Πόντιοι δημοτικοί υπάλληλοι και δούλευαν πυρετωδώς μέσα στο καταμεσήμερο.

Ο ένας έσκαβε, έσκαβε, έσκαβε και έφτιαχνε τρύπες, και ο άλλος τον ακολουθούσε και τις γέμιζε ξανά με χώμα.