Πόσο όμορφη και σπάνια ιδιότητα είναι τελικά η σιωπή. Κάνει τον πιο ηχηρό, τον πιο εκκωφαντικό θόρυβο χωρίς να χρειαστεί να αρθρώσεις ούτε λέξη. Πόσο περιττεύουν οι λέξεις! Όταν σιωπάς δε σημαίνει πως δεν έχεις τίποτα να πεις. Μερικές φορές, μπορεί να σημαίνει οτι ο άλλος δεν είναι έτοιμος να ακούσει τις σκέψεις σου…Το συγκεκριμένο τραγούδι με το οποίο θα σας καλημερίσω σήμερα αποτελεί ένα διαμάντι ανεκτίμητης αξίας. Μια υπέροχη φωνή σε συνάρτηση με μια μοναδική ερμηνεία από έναν εξαιρετικό τραγουδοποιό που είναι από τους πιο αγαπημένους μου. Ενός καλλιτέχνη που έχει σταθεί κύριος σε όλη αυτή τη διαδρομή του την τόσων χρόνων, που τα τραγούδια του αγγίζουν την ψυχή και που ο ίδιος δεν είχε ποτέ την έπαρση και την αλαζονεία άλλων καλλιτεχνών.
Μαρινέλα και Κώστας Χατζής το ντουέτο που θα σας μεταδώσω σήμερα σε ένα τραγούδι που εκφράζει όλο το μεγαλείο και την ένταση των συναισθημάτων ,για να σας ευχηθώ μια όμορφη , γαλήνια και καλή ήμερα για όλο τον κόσμο.
Θα ήθελα να τελειώσω όσα είπα με ένα στίχο από κάποιο άλλο τραγούδι του…. «τα βάσανα είναι για μας.. άστα τα παιδιά να ονειρεύονται …» να ονειρεύονται… με ένα κοχύλι απ το αιγαίο ……
Στίχοι: Ξενοφώντας Φιλέρης
Μουσική: Κώστας Χατζής
